Volker Kutscher, Der nasse Fisch. Köln, 2008
Vol optimisme ben ik aan dit boek begonnen. Ik kreeg de tip uit betrouwbare bron, van iemand die ik qua boeken hoog heb zitten, dus dat kan dan toch niet mis zijn. Bovendien: ik lees weliswaar nauwelijks detectives, maar een die zich afspeelt in Berlijn eind twintiger jaren, dan wil ik die gewoonte best doorbreken. Ontspanning, met een historische context die je dan gelijk mee neemt: lezen dat boek.
Het is me tegengevallen. Die historische context: ja, die speelt een rol. Er zijn mei-opstanden, en zijn communisten en socialisten in de weer, tegen en met elkaar en tegen de rest, er zijn bruinhemden, Russen, stalinisten, you name it en ze zijn er.
Het is me tegengevallen. Die historische context: ja, die speelt een rol. Er zijn mei-opstanden, en zijn communisten en socialisten in de weer, tegen en met elkaar en tegen de rest, er zijn bruinhemden, Russen, stalinisten, you name it en ze zijn er.
Er vallen veel doden, waaronder een die vermoord is door de hoofdpersoon. Niet als slachtoffer van een in functie zijnde politieman, maar als slachtoffer van een zelf speurende politieman. En hij stopt hem onder het beton, dat toevallig net daar ligt uit te harden. Het is gewoon een moord. Vervolgens wordt het lijk toch gevonden en krijgt hij de opdracht de moordenaar op te sporen. Het is een originele opzet. Althans, ik ken hem niet van eerdere gelegenheden.
Maar ik houd niet van politieagenten die denken dat boeven best dood mogen en daar no bad feelings over hebben. Ook lees ik graag boeken waarbij ik toch minimaal van één persoon wat ga houden, bij voorkeur van de hoofdpersoon. Perfect is niet nodig, maar invoelbaar wel. Helaas, dat is me bij deze politieagent niet gelukt.
Het boek is het eerste van een serie van zes of zeven inmiddels, dus het is wel jammer dat het tegenviel. Anders was ik nu een tijdje zoet geweest.