Als er over een oorlogseconomie gesproken wordt, dan klinkt het vaak als iets wat op ons af kan komen. Het lijkt me goed om een oorlogseconomie niet op ons af te laten komen maar ertoe te besluiten. Je hoeft het niet zo te noemen, wellicht zou er dan juridisch gesproken formeel ook een oorlog gaande moeten zijn, dat is niet zo, maar we weten allemaal dat er een economische oorlog gevoerd wordt, met als wapens grondstoffen. Op korte termijn zijn dat vooral grondstoffen die met energie te maken hebben, maar het gaat ook om andere, bijvoorbeeld om grondstoffen voor kunstmest, bouwmateriaal, chips etcetera. Laten anderen maar uitzoeken wat er juridisch kan of hoe het dan heten moet, maar ik stel voor om op bepaalde terreinen de productie in te richten als was er sprake van een oorlogseconomie. Bovenaan staat dan energie. Het gaat niet alleen om de negatieve kant van de oorlogseconomie, namelijk de verdeling van de schaarste. Minstens zo belangrijk is het organiseren van de productie. De prioriteit moet liggen bij het versnellen van de overgang naar duurzame energiebronnen. Geef universiteiten en bedrijven de opdracht om zo snel mogelijk innovaties door te voeren voor die transitie. Daar zal veel onderzocht en uitgeprobeerd moeten worden, maar juist dat proces moet versneld worden. Dat vereist dat het absolute prioriteit gegeven wordt. Geen vrijblijvende afspraak, maar een wet, met bijbehorende financiering, die het bijdragen aan de uitvoering verplicht maakt. Zo’n plan opstellen, en dan ook kijken welk onderzoek en welke productie in de knel komt en welke maatschappelijke gevolgen dat heeft, zou de eerste taak zijn.
We gaan niet zitten wachten tot de oorlogseconomie op ons afkomt, we gaan hem afkondigen, we gaan hem organiseren en we beginnen daar wat mij betreft vandaag mee.
Een zo georganiseerde economie veronderstelt wel een leidende rol van de overheid. Daarom is de VVD de minst geschikte partij om de premier in oorlogstijd te leveren.