Mensen met een vlekje

Mark Haddon, A spot of bother. New York, 2006.

Mark Haddon schreef The curious incident of the dog in the night-time,  een boek waarmee hij internationaal succes boekte. Het was geschreven vanuit het perspectief van een  autist, en dat was behalve heel grappig en humoristisch ook heel overtuigend gedaan.

Dus een volgend boek van deze schrijver geprobeerd. En weer moest ik er erg om lachen. De spot of bother is een vlek op de huid; de man die hem  op zijn heup waarneemt is ervan overtuigd dat het kanker is en dat hij dus ten dode is opgeschreven. Deze man is een gepensioneerde ingenieur, met een vrouw die vreemdgaat, een dochter die bezig is een tweede huwelijk te beginnen en een zoon die homo is, maar dit liever buiten de familie houdt. Wel, deze vier personen, met hun relaties, waarbij de relatie met de spot of bother  minstens zo belangrijk is als de relaties tussen de mensen, doen heel moeilijk met en om elkaar en het is een heel hilarische geschiedenis. De Ingenieur lijkt van doodsangst in een psychose te raken, de dochter weet niet of ze van haar aanstaande houdt,  de geliefde van de zoon maakt het uit en de zoon is vooral bezig hem terug te krijgen, zo heeft ieder zijn eigen zorgen en de verhalen lopen allemaal heel dwaas door elkaar heen. Het heeft iets kluchtachtigs: een toneel waarbij de een net aan de linkerkant de deur uitgaat en de ander aan de rechterkant binnenkomt en dan niet weet wat vlak daarvoor gebeurd of gezegd is.

Het loopt allemaal uit op een meer dan chaotische bruiloft en aan het eind sloeg ik het boek tevreden dicht. Niet omdat uiteindelijk alles goed komt, maar omdat ik het een onderhoudend, humoristisch en toch ook heel wijs boek vond, wijs over wat mensen elkaar aan kunnen doen door elkaar alsmaar te willen ontzien en om de dingen heen te praten, wijs omdat het eigenlijk gaat over de kern van liefde en trouw en omdat de hoofdpersonen, en wellicht ook de lezer, misschien met meer mededogen leren kijken naar de gebreken die we allemaal hebben, die onze relaties hebben, en waarmee we toch gewoon gelukkig kunnen zijn.