Maria R. Bordihn, Die Kaiserin van Ravenna. 2012
Dit boek is van dezelfde schrijfster als de valkenier van Palermo, over Frederik II, waar ik veel plezier aan beleefd heb. Ik heb het in de Duitse vertaling gelezen, zij schrijft in het Spaans.
Het gaat over de halfzus van ene keizer Honorius, ze heet Galla Placida, en ze wordt bij de plundering van Rome door de Gothen als gevangene meegenomen. Ze wordt keurig behandeld, als een prinses, wellicht als gijzelaar en om een losprijs te krijgen. Maar zij en een belangrijke Goth, krijgen een relatie. Deze Gothische edelman wordt op een gegeven moment ook Koning der Gothen, als koning Alarik sterft.
Zij zet zich vooral in voor een bondgenootschap tussen Rome en Gothen, omdat de Romeinen het zonder hulptroepen niet meer aankunnen. Het rijk ligt al in tweeën, haar neef Theodosius is keizer van de oostelijke helft. Maar veel Gothen vinden haar als Romeinse verdacht en dat bemoeilijkt de bemiddelende rol aanzienlijk. Ze is christelijk, dat is al de staatsgodsdienst immers, en ze meent het ook nog. De Gothen zijn officieel christenen, maar er is ook nog veel heidendom en christelijkheid wordt door veel Gothen aan collaboratie met de Romeinen verbonden.
Ze trouwt met de koning, een bevriende paap zegent het huwelijk in, maar het is voltrokken zonder toestemming van haar broer, dus geldt het toch niet. Ze krijgen een kind, dat na een paar maanden sterft. Als snel daarna wordt haar man door een Romeinse huurmoordenaar gedood. Na jaren van passende rouw en depressie is haar volgende idee: terug naar de Romeinen, met als losprijs graan voor de Gothen, en een gebied waar ze kunnen wonen. De ruil gaat door, hoewel het met dat beloofde gebied altijd lastig blijft. De Gothen gaan uiteindelijk in Spanje wonen, en helpen daar de Vandalen te bestrijden. Eerder las ik over de rol die de christelijke Gothen uit Noord-Spanje bij de reconquista aan het eind van de Middeleeuwen speelden, het is fijn dat ik zo enige context heb gekregen voor het Gothische rijk in Noord-Spanje. Echt, men kan dit ook uit een gschiedenisboek halen, maar deze ingang via een historische roman helpt ook, zeker als het niet echt je onderwerp is.
Galla Placida keert dus terug in Ravenna, dar is inmiddels het keizerlijk hof gevestigd. Ze trouwt met de opperbevelhebber van het leger en het is natuurlijk een vreselijk huwelijk, na haar grote liefde, zo romantisch is het boek wel, maar er komen toch twee kinderen van, eerst een dochter dan een zoon. Die zoon moet keizer worden, dat is vanaf nu haar levenstaak.
Op een gegeven moment ontdekt ze een samenzwering tegen haar leven, ze vlucht naar haar neef in Constantinopel en krijgt onderdak. Haar broer sterft en dan wordt inderdaad haar zoon, dan zes jaar, tot keizer gekroond en zij tot regentes.
Vreemde vaststelling: díe periode wordt in het boek gewoon overgeslagen. Dus de tijd die gedekt wordt door de titel, de tijd dat zij als keizerin in Ravenna optrad, die kennen we niet. We komen haar weer tegen als oude vrouw, haar zoon is inmiddels volwassen en een nutteloze keizer, haar dochter is dom en getrouwd met een vandalenkoning in Afrika, kortom, zij is met haar hele levensgang deel van de neergang van het Romeinse Rijk. Ze heeft haar best gedaan, maar het heeft niet mogen baten.
Ik vond het beduidend minder interessant dan het eerdere boek van haar, ik vond de figuur minder interessant, dat heeft de belangrijkste rol gespeeld, en wellicht is een tijd van neergang ook minder leuk om te lezen. Maar ik ben erg bezig met neergang, mijn eigen neergang, maar vooral neergang van rijken, imperia, politieke stelsels enzovoort, dus wat dat aangaat zou het goed kunnen passen. Maar de ene neergang is de andere niet, ik vind de nadagen van de Romeinse Republiek passender leerstof voor nu dan déze ondergang.
Toch: ik heb het uitgelezen, het was kennelijk onderhoudend genoeg, ik heb weer iets meer context meegekregen over deze nadagen en de rol die Gothen en Vandalen daarin gespeeld hebben, basta.